ياران به مرافقت چو ديدار کنيد    شايد که ز دوست ياد بسيار کنيد

چون باده خوشگوار نوشيد به هم    نوبت چو به ما رسد نگون‌سار کنيد

تازه اين رباعی رو اينقدر قشنگ می‌خونه که اشکت سرازير ميشه.