در اين دانشگاه ما، مقدار زيادی مسلمان از انواع مختلف وجود دارد که بد نيست بعضی از آن‌ها را همين الان ريشه‌يابی کنم، نظراتی که در اينجا می‌بينيد را پس از «مشاهده» به دست آورده‌ام، پس اگر شما نديده‌ايد مرا محکم محکوم نکنيد:
(۱) عرب‌های عربستان، يمن و بعضی انواع پاکستانی: ردای بلند، (تا قبل از ۲۰ شهريور ۱۳۸۰ همراه با عمامه عربی،) عينک دودی. خانم‌هايشان اغلب با نينجا اشتباه گرفته می‌شوند، اما در ورزشگاه دانشگاه، خانمهايشان مثل بقيهِ خانم‌ها هستند!با گرايشات وهابی شديد که در جمع اغيار هم به زحمت ظاهر می‌کنند. ايرانی‌ها را فاسد می‌دانند به کل.
(۲) عرب‌های لبنان، مصر، سوريه، فلسطين: سر و وضع عادی به نظر هپلی خوش‌تيپ هم هستند. خانم‌ها کم و بيش با روسری که در ورزشگاه نمی‌پوشند. از نظر عقيدتی از ايرانی‌ها هم گسترده‌تر اند، يعنی از تروتسکيست تا طرفداران اسامةبن لادن در آن‌ها پيدا می‌شود. همگی به طور جدی مخالف اسراييل و موافق کلينتون. به نظرشان ايرانی‌ها مشکلی ندارند.
(۳) مسلمانان خاور دور: تفاوت چندانی با اهالی ديگر خاور دور ندارند. طرز شناسايی: بعد از عطسه کردن می‌گويند: «الحمد لله» از نظر عقيده هم با ديگر اهالی خاور دور فرقی ندارند.
(۴) مسلمانان شبه‌جزيره هند: مردان آن‌ها ريش دارند و زن‌ها بين روسری تا نينجا متغير هستند. از نظر آن‌ها آمريکای شمالی پر از فساد است، در حالی که در امارات متحده عربی نجابت موج می‌زند. از نظرشان حجاب و تفاوت‌های ديگری که در قرائت آن‌ها از اسلام بين زن و مرد وجود دارد، نشان‌دهنده مساوی بودن حقوق آن‌هاست. ايرانی‌ها از نظرشان مسلمان واقعی نيستند، علتش می‌تواند: شرابخوار بودن‌آن‌ها، يا اشتباه نماز خواندنشان باشد.
(۵) مسلمانان همزبان(ايرانی، افغانی، تاجيک): [به عللی اين بخش حذف شده است]
(۶) مسلمانان با پيشينه نژادیِ آمريکايی يا کانادايی: به بخش (۱) مراجعه کنيد.
توضيح: اهالی ترکيه غالب مسلمانند اما چون آن را ظاهر نمی‌کنند (به دليل تقيه) از معرفی آن‌ها معذوريم.