در ميان دوستان به تازگی بحثی درگرفته در باب الهيات که چون هپلی‌ها از نوعی خودبزرگ‌بينی رنج می‌برند ترجيح دادم به چند نکته «فهرست‌وار» اشاره کنم:

۱) وارد کردن بحث الهيات به محدودهِ علم حرام است و واجب است حاکم شرع طرفين دعوا را به مطالعه چند جلد کتاب «علم الادنان» و «مصباح الهدايت» وادارد تا آنجا که بگويند: «صدق الله»
۲) به تحقيق اين بحث نتيجه‌ای ندارد جز پرکردن اوقات فيزيک‌دان‌های بالای ۵۵ساله ای که کم‌کم لهيب آتش دوزخ را حس می‌کنند و بر سرانجام کار خويش هراسناکند.
۳) ای بابا، «تتظيم دقيق» به احتمال زياد با وحدت نيروها توصيف می‌شود و جاي نگراني نيست.
تازه مگر انکار ماوراءالطبيعه به اين راحتی‌هاست؟ آن هم از کارل پوپر مدافع دوآتشهِ روش علمی و بانی «جامعه باز»! هم من می‌دانم هم شما که اگر فقط به چيزهای واقعی و ملموس گير بدهيم، مکانيک کوانتيک والمعطل است. تق روش علمی هم درآمده! اصلاً اگر قرار بود همش با «ابطال‌پذيری» کار کنيم که هم من می‌دانم هم شما، که فيزيک و رياضی هيچ پيشرفتی نمی‌کردند. تازه خود همين کفتار پير، همين شخص معلوم الحال، پوپر، عقيده دارد که: « ...[در آمريکای شمالی] ما در بهترين جامعه‌ای که بشريت تا به امروز تجربه کرده، زندگی می‌کنيم». ای ابله! در مورد ايرانی‌ها و انقلابشان هم گفته: «اين است ثمرهِ کار وقتی به مللی که سابقهِ تمدن ندارند، دموکراسی بدهيد»(نقل به مضمون). حالا شما هم قبل از اين که با روش علمی همهِ اين چيزها را می‌گوييد کمی درنگ کنيد، برويد Against Method را بخوانيد تا چشمتان باز شود.