کُن لِوَلیک الاُم الکلّه

دسته‌ای از جانوران هستند که با درکی والا از جهانی که در آن زندگی می‌کنیم‌ به تعالی حیوانی می‌رسند.



این جانوران، کل جهان را به عنوان واقعه‌ای محدوث و بی‌ارزش تلقی کرده ولی شخص را مرکزی و مبنای خلقت می‌دانند و بنابر همین دیدگاه با هر مسئله‌ای با روشی کاربردی برخورد می‌کنند. این جانوران در اقیانوس خلقت پراکنده‌اند اما در هر عصر و در میان هر فرهنگی چند‌تایی از آن‌ها هستند که سری از میان سرها بلند می‌کنند و با مرکز توجه حضرت امام اشکول ایکبیری ارواحنا له الغذا، که همانا پامنار است میدان رقابت می‌جویند. در عصر ما نیز نیّره طیّبه لطیفه ای موسوم به «کایلی مینوگ» برخواسته از حوالی حجاز، مهمترین نمونه این حیوانات به شمار می‌رود.



کایلی مینوگ معروف به «اُم کلّه» (headmother) از سه سالگی توانایی‌های روحی فوق‌العاده‌ای از خود نشان می‌داد و کرامت‌هایی مثل نگاه‌کردن از زاویه ۴۷ درجه به در دستشویی به هنگام احتیاج، یا برگزاری مسابقه قورباغه دوانی روی یخ با مانع از او چند بار ساطع شده بود. ام کله در ۵ سالگی در محضر پدر فرزانه‌اش حاج علی اصغر دوزدوزانی مینوگ که از علمای بزرگ بود، سر‌آمد علوم زمان خود شد. او در ۱۱ سالگی با نام مستعار « مرحوم دکتر مصطفی معین» کتابهایی نوشت که چندین قرن از زمان خویش جلوتر بودند و بالطبع طالبی هم نداشتند.



بقیه زندگی‌نامه سرشار از پاکدامنی و عفاف ام کله را در شماره‌ آینده نقل خواهیم کرد