۳ اردیبهشت ۱۳۸۲

از اشعار شاعره گمنام و مهجور و بعضا پتیاره و ابو طیاره ای موسوم به روانا مهستانی:


این پس چه رازی ست؟

که از فراز قرنها و قاره‌ها

از فراز کوهها و ابرها

از میان دریاها

گذشته است.



وما خود ندانستیم که

راز خود ما بودیم.

هیچ نظری موجود نیست: